Wanja Twan

Bron: Reiki Magazine © door Rolf Holm

Is geld belangrijk?

Wanja: ‘Geld is praktisch, omdat je geen ruilhandel hoeft te drijven met twee oude fietsen, een kist appels en een oude trui. Dat kan aan de ene kant wel zijn wat je nodig hebt, maar er zijn meerdere mensen betrokken bij een ruilhandel. Dat is in de eerste plaats waarom geld als ruilmiddel gebruikt wordt. De mensen kregen meer, hadden alles al, en hadden bijvoorbeeld het geld nodig om te reizen. Tegenwoordig hebben we telefoons en dingen die betaald moeten worden met geld. Ik zie het met geld als een dans, energie, en God weet dat we daar niet over kunnen onderhandelen. In dat weekend waarin Mrs. Takata me inwijdde tot master, werden er korte metten gemaakt met mijn beeld over geld. Ik had er geen geld voor, maar ik organiseerde de inmiddels bekende hele grote klas waar ook Rick Bockner Reiki kreeg, en legde er een beetje bij. Al die mensen kwamen, ik had hen uitgenodigd, ze betaalden voor hun cursus en ik had eigenlijk niets met geld van doen. De mensen kwamen en ze telden het, en dat was dat. Dat was mijn US$ 10.000. Mijn gevoel met geld is dat als het zo moet zijn, dat het dan ook gebeurt, of je het nu wilt of niet. Zo is het toen ook gegaan. Allemaal binnen een week, een aantal klassen, en op die manier was de geldkwestie voor mijn master inwijding de wereld uit.’

Helden in succes en welvaart

‘En later, toen ik zelf klassen ging geven, wilde iemand echt heel graag de tweede graad doen. Maar hij had geen 500 dollar. Hij studeerde voor chiropractor en zat met een studiefinanciering. Ik zei tegen hem: “Oké, je doet de klas, het zal echt je studieresultaten en je werk in de toekomst verbeteren.” Omdat Reiki heel goed is. Mrs. Takata zei altijd: “Je wordt heel succesvol.” Zij had altijd succes. Met die man maakte ik een afspraak: “Stuur me een cheque als je een succesvol chiropractor of masseur bent geworden.” En later als ik geld nodig had, dan kwamen die cheques. Nu eens eerder, dan weer kwamen ze een paar jaar later. Ik zie dat deze mensen soms iemand anders nodig hebben die vertrouwen in ze stelt en moeite voor ze doet. Omdat hun ouders zouden zeggen: “Waarom gooi je nu je rechtenstudie weg en wordt je chiropractor, wat is dat nou!” Dat is verschrikkelijk en ze worden gewoon vaak onder de voet gelopen door hun vrienden en familie. Ze kunnen niet zijn wat ze diep in hun hart willen zijn. Ik help ze liever door ze daarin te bekrachtigen. Ze Reiki te geven, en erop te vertrouwen dat ze me het geld zullen sturen zodra ze het hebben. Liever dan te zeggen: “Och arme jij, ik geef het jou voor 50 dollar.” Omdat je ze daarmee naar beneden haalt. Je steunt daarmee het “arme-jij-effect”-aspect. Het zijn misschien mensen van wie iedereen zegt: “O, die doet altijd dingen fout. Of jij bent het ook altijd.” Die persoon heeft misschien de ervaring dat niemand vertrouwen in hem heeft. Het is beter vertrouwen te hebben in mensen en te weten dat ze iets kunnen doen. Ik heb dat meerdere malen gedaan. De mensen hebben dan zoiets van: “O, dat is ongelooflijk.” Dan heb je weer die omslag in het denken. In plaats van mensen tot slachtoffer te maken, maak je ze helden in succes en welvaart.

‘Ik denk dat we in wonderen moeten geloven. Ik heb ze voortdurend zien gebeuren in kwesties met geld. Takata zei dat, en het gebeurde ook op die manier. Door als Reiki master duidelijk te zeggen dat het doen van een Reiki klas 3000 Zweedse kronen kost, laat je zien dat er een recht is voor het onzichtbare. Je gaat daarmee voor in geloof en vertrouwen, wat maakt dat er iets in de hoofden van mensen verandert. Zij leggen dat geld op tafel en weten dat er iets gaat gebeuren, en het gebeurt ook omdat het voorbestemd is. Zij zullen ervaren dat er wonderen gebeuren in hun leven.

‘Takata zei altijd dat als mensen bedelaars waren, ze dan nog niet klaar waren om de cursus te doen. Als ze het geld niet hadden, dan konden ze wachten. Het zou kunnen zijn dat ze naar hun eigen leven moesten kijken. Ze vond dat ze hun leven dienden te verbeteren. Zoals Takata zei, kan Reiki succes en welvaart creëren. Takata zei ook: “Je hebt Reiki te respecteren en te waarderen en het niet goedkoop te maken.”‘

Is Reiki een spiritueel pad?

Wanja: ‘Ja, dat zou ik wel zeggen, maar het hangt ervan af waar we vandaan komen. Ik groeide bijvoorbeeld op in Zweden. Vanaf mijn geboorte ben ik lid van de Zweedse staatskerk, dus dat is een spiritueel pad dat ik bij mijn geboorte heb meegekregen. Je gaat naar een kerkdienst op zondag of met kerstmis. Het gevoel dat ik heb bij Reiki is groter. En Mrs. Takata was heel praktisch, ze had de gewoonte te zeggen dat ze een tv-reparateur was. Daar is niets spiritueels aan, weet je!

‘In de meeste spirituele beoefeningen wordt een lijn getrokken tussen het zogenaamde spirituele en het fysieke. Het is Dr. Hayashi geweest die erin slaagde een tussenweg te vinden tussen dat soort spirituele pad en het fysieke. Dankzij hem is er een fysieke actie bij betrokken.
‘Dat veroorzaakt een verbinding die je opneemt in je gevoel. Het wordt verondersteld iets binnen in jou te doen, in je hart. Jezus zei dat “Hebt elkander lief” het grootste gebod was. Het heelt pijnen en kwalen als we een fysieke actie in die liefde kunnen zetten. Door onze handen op te leggen wordt het teruggebracht naar het aardse. Het wordt erdoor gegrond en wordt een fysieke manifestatie.’

Heb jij iets te zeggen tegen masters, jonge masters, oudere masters, als een soort boodschap of zo?

Wanja: ‘Blijf in je beoefening altijd zo dicht mogelijk bij wat jijzelf hebt geleerd, omdat dat het meest originele is. Dat ligt zo dicht mogelijk bij de bron die we hebben. En als we soms het idee hebben dat we dit kunnen doen of dat of zus of zo, dan komt dat gewoon van ons ego of van onze persoonlijke dingen. Dus het kan echt aardig zijn iets anders te doen of een kleine aanpassing uit te voeren. Een paar jaar later realiseren we ons dat het dan weer verandert. Blijf gewoon bij wat je is geleerd. Dat is het beste en gemakkelijkste. Ik vind dat je de handposities altijd precies zo moet doen als ons is geleerd. Dus gewoon je handen trainen, zoals je een hond traint. We beginnen altijd aan dezelfde kant, iedere keer. Omdat je soms in een wat dromerige of meditatieve sfeer kunt komen als je behandelt. En als je jezelf niet getraind hebt altijd aan dezelfde kant te beginnen, kan het gebeuren dat je niet weet wat je wel of niet hebt gedaan. Maar als je je handen wel traint om aan dezelfde kant te beginnen, bewegen je handen automatisch, je luistert zorgvuldig naar je handen. Luister altijd naar je handen, ook al praat je over wat dan ook. Dan heb je een goed systeem dat je een soort zekerheid geeft.’

Je handen leren

Dus een goede discipline maakt je opener voor je intuïtie?

Wanja: ‘Ja, omdat je altijd hetzelfde doet, weet je precies hoe het zou moeten voelen in bepaalde gebieden. Het grappige is: je behandelt iemand misschien twee of drie dagen achtereen en daarna komen ze niet meer. Maar opeens na een jaar weer wel. Er wordt gezegd dat ze een stukje ruimte innemen, dat ergens in jouw huis zit. En je kunt het je herinneren, zelfs jaren later. Deze mensen vragen dan: “Hoe komt het dat je je dat nog herinnert?” Ik zeg dan: “Ik herinner het me misschien niet, maar mijn handen weten het nog!” Het is alsof je een kaart pakt, hup, nieuwe computerchip erin en daar gaat-ie weer. Leer je handen ook hoe het in bepaalde gebieden in de gemiddelde mens moet voelen.’

Heb je nog iets anders nodig naast Reiki?

Wanja: ‘De inwijding trekt de energie uit het spirituele, uit de universele levenskracht of hoe je het ook wilt noemen. Godkracht noemde Mrs. Takata het onder andere. Het trekt het aan. En dan, sommigen van ons voelen dat het van bovenaf door hun handen stroomt. Het komt eruit op het moment dat we onze hand op de andere persoon leggen. Het fysieke materiaal dat we op een ander fysiek materiaal leggen. De twee fysieke materialen komen samen en we maken een weg vrij voor het spirituele materiaal. Dat is wat ik zie. En soms zie ik het als goud, een lang vloeibaar ding van goud. Of in zilver, dat heeft meer te maken met het licht, het mentale. Goud is meer voor het lichamelijke. Omdat er een fysieke, een mentale en een spirituele heling is. Dat zijn de aspecten en ze zien er iets anders uit. Zoals Takata zei: het is een systeem, een allround systeem. Je hebt niets anders nodig. Het is compleet.

‘Een indiaanse man, een opperhoofd, was op een bepaald moment erg ziek, het was rond kerst, en hij kwam in het ziekenhuis terecht. Ik stuurde hem een afstandsbehandeling. Ik wist opeens dat hij iets wilde, maar had geen idee wat. Ik zei: “Kom op nou. O, je hebt stenen nodig!” En er was een hele lading sneeuw buiten. Ik herinnerde me dat ik ergens een emmer vol mooie stenen had geraapt uit de rivier en de beek. Dus ik ging de kelder in en keek in de emmer stenen. Ik vond drie stenen die ik mooi vond. Ik geloof dat we met zes mensen waren. We namen de stenen en hielden vier handen om iedere steen, we hielden ze misschien twintig minuten vast. We gaven ze Reiki. Toen ik de stenen bij elkaar raapte, dacht ik: dit is interessant, de ene steen voelde alsof hij warmte gaf, de andere voelde koel aan, en de derde was als de Grote Geest. Ik stopte ze in ieder geval in een envelop en een jongen ging die avond naar de stad om hem op te zoeken.

‘De volgende dag kwamen we hem tegen in het dorp. Hij vertelde dat de man heel blij was geweest, het was precies wat hij had gewild. Hij had de stenen een voor een vastgehouden en gezegd: “O, deze is voor warmte, die voor kou en dit is de Grote Geest!!!” Daarna werd hij overgevlogen naar Vancouver, naar een groter ziekenhuis. Daar heeft hij Bethel ontmoet. Zij gaf hem veel Reiki behandelingen. De drie stenen lagen naast zijn bed in het ziekenhuis. Omdat hij een indiaanse medicijnman was, was dit net wat hij nodig had. Hij had iets uit de natuur nodig, omdat hij daar normaal gezien mee werkte. En die stenen lagen daar, hij wist waar ze voor waren. Ze maakten een nieuwe foto en zeiden: “Er schijnt niets meer te zitten, dus rust goed uit, dan sturen we je weer naar huis.” Dat was het. Hij hoefde geen operatie meer. Maar hij had zijn stenen nodig en die zaten vol Reiki! Dus dat was geweldig om dit soort dingen te ontdekken. Maar Takata onderwees dit soort dingen niet. Toch deden we dit omdat het paste bij zijn overtuigingen. Eigenlijk bedoel ik daarmee dat ik Reiki niet als een spiritueel pad zie, maar hij had een spiritueel pad en daar waren ook natuurlijke objecten bij betrokken. Op die manier paste Reiki daar wonderwel in. Nog steeds doen we Reiki op dezelfde manier als waarop Takata het ons geleerd heeft, de inwijdingen en de handposities, in de mondelinge traditie.’

Reiki als gemeenschap

Wat is de wereldgemeenschap in Reiki voor jou?
Wanja: ‘Met de mensen die je leert kennen, wordt de cirkel steeds groter. Maar in staat zijn hetzelfde gevoel, de intimiteit, het plezier, en allerlei soorten verhalen te delen, dat voelt als de wereldgemeenschap van Reiki. Zie je, we hebben altijd thuis onze gemeenschappen gehad. Het is anders als je in een stad woont, omdat stadsmensen meer geïsoleerd leven. Zij hebben hun werkkring en worden moe van het werken, dus gewoonlijk brengen ze geen tijd door met hun collega’s. Ze hebben hun familie als hun gemeenschap. Maar als je in kleine gemeenschappen leeft, in het bijzonder in Canada waar alles pionierswerk is, dan moet je elkaar altijd en eeuwig helpen. Dus daar ben je aan gewend, dat is je gemeenschap. En dan kies je enkele andere gezamenlijke activiteiten uit. En de Reiki gemeenschap is er een die gewoon ontstaat, het gebeurt gewoon, dus dat is een ander soort gemeenschap. Normaliter zijn onze gemeenschappen hoofdzakelijk fysiek. Met Reiki worden álle dimensies erbij betrokken. We willen dat met Reiki mensen definiëren en uitvinden wie ze zijn, wat ze nog meer doen, enzovoort. Het is echt heel opwindend om díe dingen gemeenschappelijk te hebben die alleen wij met elkaar kunnen begrijpen. Omdat ze “de tekens goed in hun handen” hebben, ze zijn gezegend in hun handen. Dat weten ze, ze weten dingen samen. Dus het is plezierig elkaar gewoon te ontmoeten, lekker te eten, wat rond te wandelen, hetzelfde landschap te bekijken, en enkele herinneringen samen op te bouwen. Dat geeft een prettig gevoel en sommige dingen moeten zolang mogelijk bewaard blijven.’