De geschiedenis van Reiki in NL

Ton Driessen †

De geschiedenis van Reiki in Nederland – Bron Reiki Magazine 1998 door Rolf Holm ©

Ton Driessen is overleden 2009.

‘Van huis uit ben ik een worstelaar.’
‘Ik hecht er waarde aan dat mensen in hun kracht zijn.’

Hij was voorzitter van The Reiki Alliance, was een van de ‘Elders’ van The Reiki Alliance en was medeoprichter van de Nederlandse Vereniging van Reiki masters. Hij werd door Phyllis Lei Furumoto  tot master ingewijd op 16 november 1986. Hij is nogal een strijdbaar type in de Reiki wereld, wel met steeds meer zachtheid. Hij is een persoon die niet klakkeloos aanneemt wat een ander zegt en hij blijft bereid om aan de boom te schudden. De derde Nederlandse Reiki master in de rij in dit magazine is Ton Driessen.

‘Ik was net ingewijd in 1984, in de eerste graad, en ik wist niet echt waaraan ik begonnen was. Ik weet niet of ik zoveel meer over Reiki kan vertellen dan toen, maar ik heb er zeker meer ervaring mee. Het fenomeen Reiki blijft iets mystieks voor me. Ik had destijds ook geen idee over wat spiritualiteit was. Ik had geen ander voorbeeld van een discipline zoals het Usui Systeem. Een paar maanden na het doen van de tweede graad al voelde ik dat ik hetzelfde werk wilde gaan doen als Inger Droog. Zij heeft mij destijds ingewijd in de eerste en tweede graad en ik heb samen met Joop Gerritsen en Joost Godschalx veel ondersteuning op organisatorisch niveau aan haar gegeven. Ook werd het duidelijk dat er maar één mogelijkheid was om me als master te laten inwijden. Ik reisde dus Phyllis Furumoto achterna om haar op vele manieren duidelijk te maken dat het goed was als ik als Reiki master ingewijd zou worden. Ik kende haar niet echt. Ik wist niet beter of alleen de Grandmaster van het Usui Systeem kon iemand anders als master inwijden. En ik wilde dat ook door haar laten gebeuren. Ik denk dat ik in het begin een beetje blind gegaan ben. Intuïtief gesproken blind. Zo van: het maakt me niet uit wie je bent, doe het maar. Ik heb me dat soort dingen niet afgevraagd. Ik ben ervan overtuigd dat ik me toen niet echt door mijn intuïtie geleid voelde, maar het moet onbewust toch zo gegaan zijn.’

Wat is overgave voor jou?
‘Laten gebeuren wat mijn onderbewustzijn aangeeft, niet constant strijden met wat mijn ego geeft. Toch ben ik van huis uit een worstelaar. Ik blijf kritisch op alles wat op mij afkomt. Ik ben niet een persoon die klakkeloos aanneemt wat een ander zegt. Het effect van Reiki op mijn leven was zo groot dat het mij eigenlijk vanaf het begin overtuigd heeft. Maar ik blijf met twee benen op de grond staan. Ik zal niet gauw zeggen dat Reiki het wel even regelt. En ik zal blijven reageren en me misschien zelfs af en toe nog eens opwinden over iets waar ik het niet mee eens ben. Ik heb bijvoorbeeld geen verbinding met de filosofie van mensen die gaat over geleidegidsen of over hoe het is om te werken met kristallen. Ik heb wat moeite met een te strakke vorm waarin Reiki soms toegepast wordt. Ik heb het niet op dogma’s, niet binnen de kerk en zeker niet binnen het Usui Systeem. Ik kan waarschijnlijk een hele reeks opnoemen, als ik er even voor ga zitten. De intentie, de warmte waarmee je iemand Reiki geeft, is onnoemelijk veel belangrijker dan de manier waarop. De woorden van Hawayo Takata blijven altijd in mijn achterhoofd en onderstrepen nog eens de eenvoud: “Reiki on, Reiki off!” en simpelweg je handen neerleggen of weghalen.

‘Vroeger vond ik veel dingen vreemd, soms belachelijk. Tegenwoordig zeg ik: vertel me er maar eens over, laat me maar eens horen, laat me maar eens voelen. Ik heb nu zoiets van: wat haal ik eruit voor mezelf. Maar niet zonder meer. Dat heb ik nooit gedaan. Het moet ook kloppen voor mijn gevoel. Ik hoef het niet altijd te snappen, maar het mag wel op zijn plek vallen.’

En ik heb meer interesse in iemands persoonlijke ontwikkeling dan hoe iemand een behandeling geeft of hoe die een inwijding doet. Ik hecht er waarde aan dat mensen in hun kracht zijn. Dat ze hun talenten erkennen en ze verder ontwikkelen, en zich laten steunen door Reiki. Daar tegenover merk ik de angst om vrijuit te praten over wat hen bezighoudt, over wat er op persoonlijk en professioneel gebied gebeuren kan nadat je bent ingewijd. Ik zie dat er een grote behoefte is om zich te profileren, het weer net even anders te doen dan de ander. Niet altijd beter in mijn ogen, hoewel ik erken dat je je eigen persoon en karakter niet moet en mag uitschakelen. Dat zie ik als de ontwikkeling in de Reiki wereld in Nederland en in de rest van de wereld. Er is een ontzettend grote diversiteit en er zijn zelfs ook excessieve verschillen ontstaan, ik denk dat het goed is dat daar wat aan gebeurt. Wanneer elke individuele Reiki master eigen verantwoording neemt en durft te gaan staan voor wat die als waardevol ervaart, zal er een proces van natuurlijke selectie op gang komen.’

Bestaat er iets als een God?
‘Niet als een aparte identiteit van het collectieve onderbewustzijn. We zijn daar allemaal een vonk van, zo voel ik dat. En diezelfde vonk kan ook weer terugkeren in het collectieve, misschien een beetje rijker, misschien een beetje groter, een groter en belangrijker aandeel in het collectief onderbewustzijn. Door Reiki en het contact dat ik daardoor met anderen krijg, heb ik zo af en toe eens kunnen voelen wat die vonk is. Als dat deel uitmaakt van waar we met z’n allen uiteindelijk naartoe groeien, dan heb ik mijn doel gevonden. De hemel stel ik me wel eens voor als een zee, niet van water maar van vonkjes mens zonder lichaam, die elkaar tegenkomen zonder dat ze gehinderd worden door de angsten, normen en waarden die ze hier in deze wereld hebben. In die “hemel” heeft onvoorwaardelijke liefde letterlijk vrij spel… Ondertussen moeten we waarschijnlijk eerst leren wat het is om mens te zijn.’

Als je de Reiki community ziet zoals die nu is, ik bedoel niet alleen de master community, maar algemeen, wat is de taak van Ton Driessen dan daarin?
‘Ik wil losmaken, loswerken, lostrillen, losgooien, conventieloos, niet vastgebakken zitten aan. Ik maak me niet altijd geliefd door de manier waarop ik dingen zeg. Heel vaak zie ik dat mensen “in Reiki” alleen het mooie, lieve en spirituele jasje aantrekken dat erbij past. Wat ons tot mens maakt is het totaal van wat we zijn. Met Reiki werken en leven houdt ook in volledig te accepteren wat we aan “donkere” kanten hebben. Onze angsten, en de manier waarop we die uiten. Pas als we onszelf helemaal accepteren, is er een kans dat anderen dat ook doen.’