De geschiedenis van Reiki in NL
Joop Gerritsen †
De geschiedenis van Reiki in Nederland – Bron Reiki Magazine 1997 door Rolf en Li-Li Holm ©
Joop Gerritsen is overleden in 2004.
In deze serie ‘Geschiedenis van Reiki in Nederland’ volgen we het spoor van de ontwikkelingen van die historische periode. Daarin werd de bedding gelegd voor de stormachtige groei die Reiki in Nederland heeft doorgemaakt. In 1984 bracht Inger Droog Reiki vanuit de V.S. naar Nederland, zo lezen we in het vorige nummer van het Reiki magazine. Maar toen? Ze begon met veel succes met het geven van Reiki klassen (cursussen, red.). Na een paar jaar bezocht Phyllis Lei Furumoto Nederland. In die dagen werden masters alleen ingewijd door Phyllis. Dat veranderde pas na 1988. De eerste Reiki master van Nederlandse bodem werd Joop Gerritsen, een van de studenten van de allereerste klas die Inger Droog had gegeven. We hebben nu meer dan duizend masters in Nederland en niemand weet precies hoeveel het er zijn. Maar het begon ooit met deze eerste.
Li-Li en ik hebben samen met Joop Gerritsen afgesproken in een Chinees restaurant vlak bij de hoge flat in Amsterdam-West waar het allemaal begonnen is. Daar logeerde Inger Droog in die dagen bij Joop en zijn vriend Joost Godschalx. Onze ontmoeting was een weerzien na zeven jaar. Omhelzingen, ontroering, herinneringen. We bespraken de tijd dat we allemaal samen schreven in het eerste Reiki bulletin: ‘wanneer was het ook weer…’. Tien à elf jaar, goeie ouwe tijd.
Eerste Reiki klas
In die eerste klas die Inger Droog in Nederland gaf, zat ook Joop.
‘Ik ging naar die eerste klas van Inger met het idee dat ik mijn geld in een bodemloze put zou gooien. Ik zag er niets in. Niemand zag er iets in, niemand wist er iets van. Initiaties vond ik niet vreemd, want ik had bij de theosofen gezeten. Maar een week na de klas werd ik gebeld of ik iemand wilde behandelen. Die had het weer gehoord van de mensen uit Leiderdorp.’
Hoewel Joop eigenlijk niet durfde, is hij er toch mee begonnen. Er volgde naar zijn zeggen een hele horde behandelingen. Het ging lopen. Toen deed hij in december 1984 zijn tweede graad, en daarvan had hij het gevoel dat hij dat nooit had moeten doen. Er gebeurden een heleboel dingen met hemzelf.
‘Ik zat daar niet op te wachten. Allemaal toestanden uit de oorlog kwamen ineens naar boven, die ik prachtig had kunnen verdringen omdat ik altijd met oorlogsslachtoffers gewerkt had. Die mensen hadden het allemaal veel beroerder gehad dan ik. Met hulp van een psychiater die ik kende wilde ik mijn verhaal wel kwijt. Bij hem ben ik een halfjaar geweest. En toen had ik voor mijzelf iets van: het is nu klaar.’
De kwestie of hij Reiki master wilde worden, kwam boven toen in maart 1986 Phyllis belde, of hij een workshop zou willen bijwonen in Hamburg. Weer had-ie er eigenlijk geen zin in. Tijdens het boodschappen doen kon hij opeens geen stap meer zetten. Een zweepslag in zijn been. Achteraf was het hem wel duidelijk. Welke stap wilde hij niet zetten? Hij wilde niet naar Duitsland, dat was wel duidelijk door zijn jeugdtrauma’s. Hij is wel gegaan met als resultaat dat hij Reiki master zou worden. Dat heeft hij vanuit Duitsland naar Joost doorgebeld. De inwijding gebeurde in voorjaar1986 door Phyllis Lei Furumoto. Inger Droog had haar initiërend master Wanja Twan uitgenodigd, die ook weer een aantal Zweedse masters meenam. Joop werd ‘s ochtends tot Reiki master ingewijd en diezelfde avond was er in het Okura Hotel in Amsterdam een grote bijeenkomst van zo’n 400 Reiki studenten van Inger. Joop vertaalde Phyllis die alleen Engels sprak. ‘Ik zweefde.’
De mensen moeten zelf komen
En daarna begonnen de klassen. Elk weekend en elke week vier avonden, en dat ging maar zo door. Er werd een aids-behandelproject gestart in de flat. Een groep van 25 Reiki studenten in een soort ploegendienst behandelde mensen met aids. Dat project heeft jaren geduurd. Het verdriet was groot als mensen toch doodgingen. Het was veel werk, werk dat je aangreep. Behandelaars gingen door hun angst heen omdat niet iedereen wist dat aids niet kan worden overgedragen door het geven van Reiki behandelingen. Het project loopt nog steeds.
In Maastricht is Joop opnieuw gestart.
Joop: ‘Als je Reiki master wordt, gebeurt er van alles. Er gebeuren dingen binnen je eigen persoonlijkheid en van daaruit ga je naar buiten, naar andere mensen.’
Hij is er zich van bewust dat hij een voorbeeld is als master, maar zegt altijd als grap tegen de mensen, ook tegen de masters die hij inwijdt: ‘Probeer me niet te imiteren, want dat kun je toch niet.’ Hij zegt zelf goed te zijn in alles wat psychisch is. Hij werft niet. De mensen met wie hij kan werken, moeten zelf naar hem toe komen.
Andere vormen
Joop is al in een heel vroeg stadium begonnen de inwijdingen tot Reiki master op een andere manier te doen dan gebruikelijk is vanuit het Usui systeem, waar de inwijding tot het masterschap één ritueel is. Joop heeft daar een scheiding in aangebracht. Hij geeft zijn masterkandidaten eerst de inwijding zodat ze 3A hebben, en later – indien gewenst – kunnen ze 3B worden. Iemand krijgt met 3A wel de masterinwijding, maar kan geen anderen inwijden. Dat kan pas met 3B.
‘Ik heb bij mezelf ook gezien in het begin dat de initiatie een heleboel losmaakt. In de periode die tussen A en B zit, kun je aan je eigen problemen gaan werken, zodat veel opgelost zal zijn voordat je 3B doet en Reiki master wordt. Het was Joost die er eigenlijk mee begonnen is en ik vond dat prima.’
Hayashi lekker traditioneel
Na Dr. Usui kwam zijn opvolger Chujiro Hayashi in de spirituele lijn, en daarna mevrouw Takata. Aan Joop de vraag met we hij de meeste affiniteit heeft.
‘Ik dacht altijd: Hayashi, die man vind ik lekker rationeel. Vraag me niet hoe ik eraan kwam. Maar nu ik wat ouder en bezadigder, wat comtemplatiever ben geworden, komt toch vaak het beeld van Dr. Usui naar boven. Vroeger had ik geen contact met hem.’
Veel Reiki masters worden naar andere landen getrokken. Zo gaf Joop Reiki klassen in Australië, Nieuw-Zeeland en Indonesië.
‘Indonesië was heel leuk, we deden er een cursus in de rimboe. Het was een cursus voor 21 artsen die daar werken en geen medicijnen en geen geld hebben. Ze krijgen ƒ 60,- voor hun eigen levensonderhoud. Net afgestudeerd in Jakarta werden ze verplicht gedurende drie jaar op die eilanden te werken. Voor mij was het een confrontatie. Het huis waar we waren, was een kopie van het sanatorium Oranje Nassau in Renkum, waar ik geboren ben. Mijn vader zocht voor Engelse militairen manieren om de Rijn over te steken.. Daarna werd hij met longontsteking in het ziekenhuis op genomen en is onder gedoken en voor de verdere duur van de oorlog heb ik hem niet meer gezien. In Indonesie kwam dat ineens naarboven, terwijl ik “dacht” alles uit de oorlog verwerkt te hebben.’ Terug naar Nederland kreeg hij onder meer, logontsteking en kreeg hij de gelegenheid om enkele drastische veranderingen in zijn leven aan te brengen. De cirkel sloot zich en hij kreeg totaal andere gevoelens, o.a. over zijn vader.
Reiki is genoeg
Joop heeft de Reiki gemeenschap zien groeien. Hij mist iets in de energie van veel masters. ‘Het is de angst om ermee naar buiten te komen dat je Reiki master bent. Ze durven ook nergens geld voor te vragen. Nou, dat is iets dat ik allang losgelaten heb. Als master moet je weten wat de enorme waarde van Reiki is. Reiki is genoeg en het is overbodig om tijdens de cursus overvloedig maaltijden aan te bieden en van alles en nog wat te verkopen.’
Joop is in zijn werk als Reiki master voornamelijk bezig in de energie die hijzelf heeft opgebouwd. Hij heeft een grote kring van studenten en Reiki masters om zich heen. Soms geeft hij gratis behandelingen. Er zijn mensen die het niet kunnen betalen. Dan ga ik op mijn gevoel af. Maar over de betaling voor inwijdingen zegt hij:
‘Bij de inwijdingen ben ik niet soepel. Geen tien gulden voor een tweede graad of honderd gulden voor de mastergraad. De mensen moeten weten wat ze doen, Reiki is geen gezelschapsspelletje. Want anders heb je helemaal niet het gevoel dat je een bepaalde verplichting aangaat.’
Joop na zoveel jaren terug te zien was goed. Een Reiki band gaat niet verloren. Zonder afscheid namen Li-Li en ik afscheid van Joop.
Een aantal jaren daarna is Joop overleden, we hebben hem niet terug gezien. Bedankt voor je vriendschap Joop. Li-Li en Rolf Holm.