De geschiedenis van Reiki in NL

Fokke Brink

De geschiedenis van Reiki in Nederland – Het verhaal van Fokke Brink – Bron Reiki Magazine ©

De zesde in de rij van de eerste generatie Reiki masters in Nederland is Fokke Brink. Samen met Joost Godschalx en Ton Driessen deed hij de eerste graad bij Inger Droog. Als master werd hij ingewijd in Seattle in Amerika op 7 september 1987. Hij heeft zich verdiept via de kalligrafie van het Reiki karakter (Kanji) en de Reiki symbolen. Hij heeft een jarenlange studie gemaakt bij onder meer beroemde kalligrafieleraren en is zeer actief binnen de internationale Reiki gemeenschap. Op het moment dat dit artikel geschreven wordt, zit Fokke midden in de Russische crisis (Moskou, Omsk, Anapa) en doet daar zijn Reiki werk. Hij is de master die – zoals Inger Droog in Nederland – Reiki naar Rusland heeft gebracht. Samen met zijn vrouw, Maria Kumb, Reiki promotend door de wereld in hun Reiki Heal Mobile, dat inmiddels een bewegend symbool van de Reiki gemeenschap is geworden.
Interview Rolf Holm

Hoe is dat gegaan, dat je Reiki master bent geworden?
‘In de eerstegraads klas kreeg ik net als iedereen de Reiki beginselen mee. Thuis heb ik die ergens in de boekenkast gelegd en ik kon ze niet terugvinden. Na een tijd vroeg ik Inger Droog wanneer ik de tweede graad kon gaan doen. Ze adviseerde me dat aan het Universum te zeggen. En na een jaar, terwijl ik iemand zat te behandelen, gebeurde er iets met me. Ik kreeg een enorm diep ontspannen gevoel en op dat moment dacht ik eraan om de Reiki beginselen te gaan zoeken. Na de behandeling heb ik ze ook gevonden en ze meteen ingelijst en op mijn bureau gezet. Ik las ze iedere dag en op een zeker moment wist ik dat ik verder zou gaan als master.

’Inger zei me dat als ik master wilde worden, ik met Phyllis zou moeten praten. Dat heb ik gedaan. Ik heb haar opgezocht en ze zei me dat als ik master wilde worden, ik naar Seattle kon komen. Dat was in september 1987. Phyllis is als inwijdend master zo bijzonder omdat naar mijn gevoel Phyllis bereid is Reiki in de wereld te leven. Ze is bereid er te zijn voor de mensen met alles wat ze heeft, en ik denk dat dat een voorbeeld is van praktische verlichting. Voorzover ik kan zien, had mevrouw Takata haar verlichting, haar ultiem-spirituele ervaring in de manier waarop ze eten kookte, waarop ze met de mensen omging, praktisch, niet hoogdravend. Ik zie dat Phyllis dat heel concreet heeft doorgegeven, maar Phyllis zelf is gericht op gemeenschap, communicatie.

‘Een kwestie die me na aan het hart ligt, gaat over de discussie of Phyllis wel de echte Grootmeester is, of ze het van mevrouw Takata heeft gekregen. Ik was bij Phyllis in Santa Fe, jaren geleden, ze zou gaan verhuizen. Daar had ze bijna een brief weggegooid waarin stond dat mevrouw Takata dat alles en allemaal aan haar overdroeg. Ze zei toen: ‘Als mensen me zo niet accepteren zoals ik ben als master, waarom zouden ze het dan wel doen als ik een papier heb?’ Dat vind ik getuigen van een kwaliteit, kracht en moed om zo als master in de wereld te staan. Dus niet op basis van een papiertje zeggen dat je het bent. Voor mij is ze Grootmeester in deze lijn. Zij is de spirituele draagster van deze lijn die door haar komt van Dr. Usui, via Hayashi en Takata. Toen we samen in Japan waren, heeft ook niemand daar een vraagteken bij gezet.

‘Als we deze lijn niet hadden, waren we nu niet hier als masters, als Reiki studenten. Dan wisten we in Europa helemaal niets van Reiki, dus daar zit een doel achter. Ik ben daar heel simpel in. Er moet dus ergens een drijfveer achter zitten die ons verstand te boven gaat, anders was dit niet gebeurd. Sinds Takata is er niet één land in de wereld waar ze het woord Reiki niet kennen. De universele kracht die achter de verspreiding ervan zit, is voor mij belangrijk.’

Als een Reiki detective ben je op zoek gegaan naar de achtergronden van de symbolen en karakters?
‘Ja, gestimuleerd door Phyllis die me het grijze boekje heeft gegeven met teksten die Dr. Hayashi van Dr. Usui had gekregen, én door de mantra’s van de symbolen ben ik geïnspireerd geraakt. Ik ben toen met het Reiki karakter (Kanji) begonnen en vond uit dat het in dat boekje al anders geschreven staat dan wij het kennen. Om dat te begrijpen heb ik gestudeerd op academies en bij bekende leraren. Ook bij Edo Tai Shimano Roshi, een Japanse zen-abt in Amerika. De teksten die hij kalligrafeerde, raakten me zo diep! Het was heel bijzonder dat hij mij als enige kalligrafieleerling heeft aangenomen indertijd. Hij weigert altijd. Via hem heb ik de diepere achtergronden van de kalligrafie ervaren. Ook ben ik meerdere keren naar Japan gegaan om traditionele Japanse kunsten te studeren. Ik heb veel geleerd over de cultuur, hoe de mensen ermee omgaan.

‘De laatste keer ben ik samen met Maria, mijn vrouw, naar Japan geweest om de diepere achtergronden van de Usui discipline te vinden. Ik heb een hoop begrip gekregen, woorden en feiten zijn niet zo belangrijk. Een van de dingen die ik daar gezien heb, is respect. Daar stel je geen vragen, je maakt geen foto’s zoals dat gedaan is van de grafsteen van Dr. Usui en zoals die op het internet gepubliceerd worden. Dus mensen die daarover publiceren, hebben geen enkel respect voor de cultuur daar. Wij zijn ook naar het graf van Dr. Usui geweest, maar we hebben een eed moeten afleggen om daarover niet te publiceren. Wel dat we er geweest zijn, maar niet wat daar is te zien. Wat door anderen nu naar het Westen is gebracht, staat behalve op het internet ook in verschillende boeken. Jammer genoeg bovendien in een vertaling die niet altijd klopt. Mijn gevoel is dat dit niet hoort, je treedt alle respect van de cultuur met voeten. Ze doen dit soms met goede bedoelingen, maar ze hebben geen idee wat ze daarmee aanrichten. En om die dingen ook nog van een trademark of copyright te voorzien, is iets dat absoluut tegengesteld is aan wat het als essentie heeft.’

Wat kun jij verder wél over deze kwestie zeggen?
‘Toen Dr. Usui overleed op de 9e maart 1926, is zijn leer verschillende richtingen opgegaan. Wij kennen daar momenteel drie richtingen van.

‘De eerste is die van de Broeders Egushi. Dat zijn twee broers die het hebben gepopulariseerd en het goedkoper en simpeler hebben gemaakt. Ze hebben daar in Japan vijf boeken over geschreven. Daar is niet meer aan te komen. Wij hebben een aantal foto’s uit die boeken uit 1927 met de zelfbehandeling en een marathon-groepsbehandeling.

‘Dan is er een groep, die heet Usui Shiki Ryoho Gakai. Gakai is eigenlijk de studiegemeenschap die door Dr. Usui zelf is opgericht. Nu is de zesde presidente mevrouw Koyama, een vrouw van 92 jaar, en ze zijn daar heel serieus mee bezig. Ik weet niet of ze nu serieuzer bezig zijn dan Dr. Usui toentertijd. Maar als je daar de eerste graad wilt doen, duurt het acht jaar voor je die hebt behaald. Tot het masterschap duurt het veertien jaar. En daar wordt niet over gepraat, daar stel je geen vragen over genezing, over Dr. Usui. Je doet gewoon de meditaties tot je de rijpheid hebt gekregen om dat ook verder uit te dragen.

‘De derde richting is die waarin wij allemaal zijn ingewijd via Dr. Hayashi. Hij heeft dat naar buiten gebracht via Hawayo Takata. Wat dat te betekenen had, weet ik niet. Hij was een senior-student (Master) van Dr. Usui, en het komt door hem dat wij allemaal Reiki hebben en dat dit magazine bestaat. Dit is de enige lijn die buiten Japan bekend was, en op dit moment is het de grootste bekende lijn in de wereld. Phyllis Lei Furumoto is de draagster van deze lijn. Door haar wordt op dit moment, na een periode van verwarring, weer duidelijkheid gecreëerd. Zij is de enige levende master of Grandmaster van dit moment in de spirituele discipline, met wie ik gewoon contact kan hebben. Ik weet dus dat die presidente bestaat, van die kleine groep in Japan. Van de Egushi lijn is niet bekend dat er nog levende masters zijn.

‘Ooit heeft een wijze zigeunerin tegen me gezegd: “Je moet terug gaan naar de roots om voorwaarts te kunnen gaan.” Dat heeft me diep getroffen. Het is als bij een boom: je kunt geen blaadjes hebben als je geen goede wortels hebt.’

‘Penseel in de hand van het universum’

De weg van Fokke Brink is die van het penseel en de Reiki master stempels die hij maakt. Hij deelt deze kennis van het Reiki Kanji, de Reiki traditie en de Reiki symbolen in zijn symbolen workshops.
Fokke: ‘Ik ben opgegroeid in de kunstacademie, penselen en inkt en verf kon ik niet meer zien. Ik heb honderden van die dingen schoon moeten maken voor mijn vader na de cursussen. Ik wilde niets meer met penselen. Maar toen ik in een selfassessment workshop die door Phyllis, Paul Mitchell en Michael Hartley werd geleid, een mushibo (een speciale kalligrafie) maakte, was ik kletsnat van het zweet en is er iets met me gebeurd, het penseel heeft mij daarna niet meer losgelaten. Het penseel heeft mij gebruikt om mijn “oude weten” te activeren. Ik ben nu als een penseel in de hand van het universum, en volg de sporen van de inkt.’